interviews met en voor jongeren

Onderwerpen
ADHD, Amerika, Baptistenkerk, Barista, Boeddhistisch klooster, Breekjaar, De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der laatste dagen, Ecologische leven, Ecolonie, Frankrijk, GGZ, God, Het Boek van Mormon, Osho, Syrië, Taizé, Taoïsme, YouTube, achterstandswijk, asperger, autisme, beelddenken, bijzonder onderwijs, boeken, burn-out, coaching, community, crisis, depressie, drugs, drugssmokkel, dyslexie, etiketjes, geloof, gevangenis, gevoel, hooggevoeligheid, jeugdhulpverlening, kinderen, koffie, leefgemeenschap., leerplicht, liefde, luisteren naar je hart, maatschappelijk werk, meditatie, mode, nieuwe generatie, nieuwetijdskinderen, onderwijs, ontleren, onzekerheid, pesten, reizen, religie, retraites, schrijven, spiritualiteit, stage, van jezelf houden, vluchtelingenwerk, vrije school, vrijheid, yoga, zelfontwikkeling, zendeling,

Recente interviews Archief

Jez: "Als je gelukkig bent, zijn de mensen om je heen vanzelf ook gelukkig."

Jez, 18, was ongelukkig en depressief op de middelbare school. Hij miste de creatieve vakken, vond geen aansluiting en kreeg op zijn 17e ontheffing van de leerplicht. Hij werkt nu in een Outletcentrum, maar wil uiteindelijk met muziek maken zijn geld verdienen.

In een gezellige gezinswoning in Roermond woont Jez samen met zijn moeder, haar vriend en zijn jongere zusje. Ik ontmoette hem en zijn moeder tijdens een verjaardagsfeest en vertelde over mijn project met jongeren. Nou, dan moet je Jez maar eens interviewen, zei zijn moeder, we hebben een moeilijke weg afgelegd binnen het onderwijs.

Jez wil er graag over vertellen. Hij is nu 18, maar heeft op zijn 17e ontheffing gekregen van de leerplicht. Zijn basisschooljaren bracht hij door op de Vrije school in Roermond en daar had hij het prima naar zijn zin. Toen hij naar het middelbare school ging veranderde dat. Jez had lang haar en droeg aparte kleding. Daardoor werd hij veel gepest. Hij vond geen aansluiting in de klas en op school. Muziek en creativiteit was zijn passie, maar echt veel werd er niet mee gedaan. In het derde jaar koos hij voor de richting grafische vormgeving in de hoop dat het bij hem zou passen, maar helaas was dat niet zo.

Inmiddels waren ze op dezelfde school met een nieuw onderwijsproject gestart, Agora, waarbij kinderen/jongeren zelf hun leerprogramma maken. Jez besloot terug te gaan naar de tweede en vond er zijn draai. Leraren en leerlingen waren gelijk. Als er iets gebeurde werd er gepraat in plaats van gestraft. Hier kon hij meer met muziek en creativiteit bezig zijn middels projecten. Helaas liep een van die projecten een keer zo uit de hand dat Jez naar huis werd gestuurd en daarna te horen kreeg dat hij niet meer welkom was op school. Er kon niet meer over gepraat worden. Dat was heel moeilijk voor hem. Hij was pas 16. Wat nu?

De Vavo was een mogelijkheid, een vmbo-opleiding met als richting schilderen. Helaas was dit weer een hele reguliere opleiding met veel huiswerk. Jez voelde zich erg ongelukkig en werd depressief. Terug naar Agora kon niet meer. Uiteindelijk besloot de leerplichtambtenaar, die ook wel zag hoe ongelukkig Jez was, hem ontheffing van de leerplicht te verlenen als hij een baan vond. En die had hij zo gevonden in het Outletcentrum, waar hij nu met veel plezier werkt en tijd heeft om muziek te maken en met zijn band op te treden. Het liefst wil hij daar straks zijn geld mee gaan verdienen.

Jez is een heel relaxte jongen. Hij ziet hoe gestrest jongeren zijn door de druk van school en samenleving die op hen wordt gelegd. Hij ziet ook heel goed het verschil tussen jongeren die van huis uit anders opgevoed zijn en geleerd hebben om gewoon in het systeem mee te gaan en jongeren die een veel vrijere opvoeding hebben gehad en meer zichzelf kunnen zijn.

Hij vindt het erg jammer dat je niet meteen na de basisschool of op het mbo voor een kunstzinnige opleiding op een lager niveau kunt kiezen. Voor de kunstacademie heb je een havo diploma nodig en dat is niet voor iedereen weggelegd.

Jez droomt ervan om met zijn band in een zelfgebouwde bus rond te gaan trekken en onderweg te leven van muziek maken. Ik vertel hem dat ik dat 36 jaar geleden ook gedaan heb, maar dan met een huifkar en twee paarden. We leefden inderdaad van het muziek maken onderweg, op straat of in de kroeg. Dat was een heerlijke tijd!

Leuk, die herkenning! Dankjewel Jez!

<< Ga terug naar de vorige pagina