interviews met en voor jongeren

Onderwerpen
ADHD, Amerika, Baptistenkerk, Barista, Boeddhistisch klooster, Breekjaar, De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der laatste dagen, Ecologische leven, Ecolonie, Frankrijk, GGZ, God, Het Boek van Mormon, Osho, Syrië, Taizé, Taoïsme, YouTube, achterstandswijk, asperger, autisme, beelddenken, bijzonder onderwijs, boeken, burn-out, coaching, community, crisis, depressie, drugs, drugssmokkel, dyslexie, etiketjes, geloof, gevangenis, gevoel, hooggevoeligheid, jeugdhulpverlening, kinderen, koffie, leefgemeenschap., leerplicht, liefde, luisteren naar je hart, maatschappelijk werk, meditatie, mode, nieuwe generatie, nieuwetijdskinderen, onderwijs, ontleren, onzekerheid, pesten, reizen, religie, retraites, schrijven, spiritualiteit, stage, van jezelf houden, vluchtelingenwerk, vrije school, vrijheid, yoga, zelfontwikkeling, zendeling,

Recente interviews Archief

Doy: “De wereld moet er nog achter komen, dat jij de nieuwe generatie bent.”

Doy, 21 jaar, was een rebelse middelbare scholier. Met haar hoogbegaafdheid en
hooggevoeligheid wil ze kinderen met ‘etiketjes’ helpen om gewoon te zijn wie ze zijn en
vooral te doen waar ze zich goed bij voelen.

In haar eigen nagelstudio heb ik een gesprek met de 21-jarige Doy, die mij meteen blij maakt
met haar uitbundig enthousiasme. Wat een heerlijke energie!
Al op de lagere school was Doy duidelijk aanwezig. Ze blonk in groep 4 al uit in lezen en op
haar negende werd ze tutor van oudere kinderen die moeite hadden met lezen. Tienen
waren voor haar de normaalste zaak van de wereld, maar ze besefte al gauw dat dat niet zo
gewoon was. Haar oudere zus had veel meer moeite met leren en veel kinderen met
etiketjes om haar heen ook. Ze werd best veel gepest, omdat ze raar was, en kwam
regelmatig huilend thuis. Toch leerden haar ouders haar dat ze niet raar was, maar dat er nu
eenmaal veel verschillende mensen zijn en iedereen anders is.
Het vwo was een logische volgende stap, maar door problemen met haar mentor, lukte het
niet om naar het atheneum of gymnasium te gaan en stapte ze over naar 2 havo. Ze dacht
dat dat een makkie was en deed niks. Ze rebelleerde en voelde zich niet thuis in het systeem.
Het gevolg was dat ze bleef zitten. Toen haar opa onverwacht ziek werd en overleed, ging bij
haar het roer om. Ze begon te leren en werd wederom de beste van de klas.
Haar behoefte om andere mensen zich goed te laten voelen en om kinderen te helpen die
‘anders’ zijn, deed haar besluiten om hbo-psychologie te gaan studeren. Na haar bachelor

stapte ze over naar de universiteit. Onverwacht raakte haar moeder verlamd en Doy besloot
voor haar en het huishouden te gaan zorgen en stopte op de universiteit. Nu, een jaar later,
heeft ze haar hbo-studie weer opgepakt, maar een andere richting: hbo-sportkunde. Haar
droom is om een eigen bedrijf te beginnen om kinderen te helpen meer zichzelf te zijn en
vooral te doen waar ze zich goed bij voelen. Sporten kan helpen om je fysiek te ontladen,
zodat er daarna ruimte komt om met emoties aan de slag te gaan. Als ze als kind boos was,
stuurde haar moeder haar naar de trampoline en moest ze er een kwartier op springen. Dan
was de ergste lading eraf en konden ze weer praten over wat er gebeurd was.

Doy schetst een heel mooi beeld van de verschillende generaties. Zij ziet zichzelf als de
tussengeneratie (18 tot 30) die een verbindende factor is tussen de nieuwe generatie
kinderen (tot 18 jaar) en de oudere generatie (boven de 30). Veel kinderen van de nieuwe
generatie hebben een ‘sticker’ zoals ADHD, autisme of Asperger. Zij denken veel sneller en
voelen zich niet begrepen door de oudere generatie. Zij kunnen niet mee in het systeem. Het
zijn er zoveel dat het systeem uiteindelijk zichzelf onderuit zal halen. Bij de oudere generatie
zijn er ook veel mensen die ‘anders’ zijn, maar die er niets mee hebben gedaan en zich
gewoon hebben aangepast. Veel ouders van nu zijn onzeker in de opvoeding van hun
kinderen, omdat ze dat probleem ook hebben, maar dat niet of nooit erkend is. Daardoor
worden deze kinderen niet begrepen en soms onhandelbaar.
Ze noemt woorden als ‘spirituele affiniteit’ liever niet. Dat vinden mensen zweverig. Nou,
voor mij is ze allesbehalve zweverig en staat ze met twee benen op de grond. Ik hoop van
harte dat ze heel veel kinderen een goed gevoel kan gaan geven. Succes Doy!

<< Ga terug naar de vorige pagina